De misverstanden van ‘No Cure, No Pay’

Een aantal weken geleden kregen wij een incasso-opdracht van onze klant, een loodgieter uit Amsterdam. Het ging om een totaalbedrag van € 181,50. De wederpartij vond dat maar een deel verschuldigd was en maakten haar ongenoegen via een Google review kenbaar. Onze klant heeft daarop netjes en vriendelijk op gereageerd dat de prijs een richtprijs was gebaseerd op de informatie die de klant hem heeft gegeven. De loodgieter gaf aan dat de klant ter plaatse om uitvoering van extra werkzaamheden heeft gevraagd die ook zijn uitgevoerd. De klant bleef echter vasthouden dat de richtprijs een vaste prijs moest zijn en dat de extra werkzaamheden die door de wederpartij ter plaatste waren uitgevoerd met bijbehorend materiaal daarbij inbegrepen had moeten zijn want achteraf gezien konden ze dat uiteindelijk zelf ook wel. Onredelijk of niet u mag het denken maar het resultaat was dat onze klant er niet meer met zijn klant uitkwam en genoodzaakt was de incasso-opdracht aan ons te geven.

Om e.e.a. duidelijker voor u te maken moeten wij erbij vertellen dat de alleen Engelssprekende huurders van dit pand op dat moment niet te traceren waren omdat op het woonadres een bv geregistreerd staat van de verhuurders. Dit gaf natuurlijk een boost voor het zelfvertrouwen dat men hier ongeschonden mee weg kon komen.

Er zijn een aantal dingen die u in dit geval als ondernemer kan doen. 1) Aangifte bij de Politie doen van laster. De politie doet hoogstwaarschijnlijk niets. 2) De wederpartij dagvaarden en de rechter een uitspraak laten doen. Iedereen die in Nederland woont staat geregistreerd en is daarom te dagvaarden volgens het Nederlands recht. Het vonnis is gewoon uitvoerbaar waarbij er loonbeslag of executie kan plaatsvinden. 3) U kan er toch met z’n tweeën uit proberen te komen met een jurist.

In overleg met onze klant is er voor de 3e optie gekozen. Wij hebben onze 14-dagen brief verstuurd en hebben contact met de wederpartij opgenomen met als gevolg dat er een tweede review geplaatst werd door de wederpartij. Om een lang verhaal kort te maken, want de clou van het verhaal is namelijk de misverstanden van ‘no cure, no pay’.
Wij zijn diverse malen in gesprek gegaan met de wederpartij en zijn daar toch op een nette manier uitgekomen. De negatieve reviews zijn verwijderd van Google en er is een akkoord gemaakt wat betreft de prijs. Een gerechtelijke procedure is hierdoor vermeden naar tevredenheid van beide partijen.

De verrassing kwam bij het presenteren van de declaratie waarbij wij de ontvangen gelden aan onze opdrachtgever hebben overgedragen en daarbij een deel van de juridische kosten in rekening hebben gebracht van slechts € 30,- exclusief btw wat zeker niet toereikend is om onze kosten te dekken.

Wat was de verwarring? 1) De opdrachtgever was in de veronderstelling dat ‘no cure, no pay’ hem helemaal niets zou kosten en dat alle kosten door de wederpartij zouden worden gedragen. Dit is in principe ook het geval indien het een onbetwiste vordering betreft omdat de wederpartij dan ook incassokosten betaald maar in dit geval is het incassodossier ontaard in een juridisch dossier en vond er conflictbemiddeling plaatst. 2) Ook is er een ‘cure’ uitgedrukt in geld naar tevredenheid geleverd waardoor ‘no cure, no pay’ niet van toepassing is omdat logische wijze de kosten enigszins gedekt moeten worden. In dit soort gevallen is het duidelijk dat zonder tussenkomst van een jurist er géén oplossing wordt bereikt, géén betaling gaat plaatsvinden en de negatieve reviews nooit zouden worden verwijderd. 3) Binnen 14-dagen na ontvangst van onze brief mogen er wettelijk geen incassokosten in rekening mogen worden gebracht aan consumenten. Had de wederpartij in deze periode gewoon het bedrag betaald dan waren er géén kosten door ons in rekening gebracht ondanks dat wij een ‘cure’ hebben geleverd door het schrijven van een brief zonder dat wij enige vorm van incassokosten hebben kunnen innen. Dit is een gratis service.

In het kort: ‘No cure, no pay’ ofwel ‘no cure, we pay’ is alleen van toepassing bij onbetwiste vorderingen en in de periode van de 14-dagen brief ofwel laatste aanmaning voor consumenten. In slechts een klein aantal gevallen heeft de klant kosten maar deze vallen in het niets weg door de opbrengsten.